بررسی اثر عصاره الکلی پوسته درونی میوه بلوط(جفت) بر سطح پلاسمایی گلوکز خون پس از غذا در موش های صحرایی نر سالم و دیابتی

مقدمه: دیابت ترکیبی از اختلالات متابولیکی کربوهیدرات ها است که در آن ها گلوکز کمتر مصرف می­ شود و ایجاد هیپرگلیسمی می کند. هیپرگلیسمی پس از غذا عامل اصلی عوارض دیابت نوع 2 می باشد. بلوط کوئرکوس اینفکتوریا از گیاهان خانواده فاگاسه است که دارای اثرات درمانی قابض، ضد دیابت، ضد قارچی، ضد میکروب، بی حس کننده موضعی و ضد التهاب می باشد. در مطالعه حاضر برای اولین بار اثر عصاره اتانولی پوسته درونی میوه بلوط بر گلوکز خون پس از غذا در موش های نر سالم و دیابتی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: 88 سر موش نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 300-250 گرم به صورت تصادفی به 5 گروه سالم و 6 گروه دیابتی شده با استرپتوزوتوسین، تقسیم شدند. دوزهای mg/kg500 و mg/kg1000 عصاره و دوز mg/kg5 آکاربوز به صورت گاواژ و دوزmg/kg 250 عصاره به صورت گاواژ و تزریق صفاقی، همراه با تجویز داخل معدی مالتوزgr/kg 2 مورد بررسی قرار گرفتند. قندخون در زمان های صفر(قبل از تجویز)، 30، 60 و 120 دقیقه پس از تجویز با استفاده از گلوکومتر تعیین شد. یافته های پژوهش: در موش های سالم و دیابتی، دوزهای مختلف عصاره نسبت به گروه کنترل باعث کاهش معنی داری در گلوکز بعد از تغذیه شدند. در موش های سالم، دوز mg/kg250 نسبت به آکاربوزmg/kg 5، موثرتر عمل نمود. در موش های دیابتی تجویز عصاره به صورت داخل صفاق و گاواژ به یک اندازه در کاهش قندخون بعد از تغذیه موثر بود. بحث و  نتیجه گیری: عصاره به صورت داخل صفاق و گاواژ به یک اندازه باعث کاهش قندخون بعد از تغذیه می شد که نشان می دهد احتمالاً اثر عصاره از طریق افزایش حساسیت سلول ها به انسولین صورت گرفته است.